Na de opening van het Binnenziekenhuis en het Sint Josephziekenhuis, beide met een katholieke signatuur, ontstond in Eindhoven de behoefte aan een protestants-christelijk ziekenhuis.
Eindhoven was van oudsher een overwegend katholieke stad, maar door de groei van Philips, dat werknemers uit het hele land en daarbuiten aantrok, kwamen er ook andere geloofsgemeenschappen op. Al in 1929 zette de ‘Vereeniging voor Protestantsch-Christelijke Ziekenverpleging’ zich in voor een eigen ziekenhuis. Dit werd uiteindelijk gerealiseerd in 1933, mede dankzij hoofdverpleegster Johanna Kleinod van Philips, die een centrale rol speelde in het bestuur, en de financiële steun van dr. Anton Philips. Hij droeg persoonlijk bij omdat hij geloofde in goede zorg voor alle Eindhovenaren, ongeacht hun achtergrond.
In 1933 opende het eerste Diaconessenziekenhuis zijn deuren in een villa aan de Parklaan. Met slechts twintig bedden bleek het al snel te klein. Dankzij steun van Anton Philips kon in 1935 Villa Elsheim, inclusief omliggende grond, worden aangekocht van sigarenkistjesfabrikant Brüning. Na verbouwingen werd het nieuwe ziekenhuis op 13 januari 1940 geopend. Het bood plaats aan 90 patiënten en beschikte over een moderne Röntgenafdeling, geschonken door Philips.
In de jaren vijftig kampte het ‘Diac’ opnieuw met ruimtegebrek. Toen de gemeente uitbreidingsplannen presenteerde voor Woensel, greep het ziekenhuis deze kans aan. In april 1967 opende Silvia Philips-van Lennep het derde Diaconessenziekenhuis aan de Ds. Fliednerlaan.