De Elfstedentocht van 1963.
Aanverwante artikelen
Zodra het schaatsseizoen weer is begonnen, worden in overdekte ijshallen op geavanceerde klapschaatsen, de nodige wedstrijden gereden. De winnaar van nu is dat vooral dankzij een goede beheersing van de schaatstechniek. Vroeger draaide het daarentegen veel meer om kracht en het vermogen om echt af te kunnen zien.
Bijna iedereen kent de beelden van de Elfstedentocht van18 januari 1963 die bekend staat als de zwaarste ooit. Het ijs vertoonde veel scheuren en bij de start vroor het 18 graden. 's Middags vroor het matig maar door de stormachtige oostenwind was het voor het gevoel extreem koud. Bovendien was er stuifsneeuw: Friesland was twee dagen eerder onder een 20 centimeter dik sneeuwtapijt bedolven. Slechts 1% van de deelnemers bereikte de finish, een dieptepunt in de Elfstedenhistorie. Eén van de deelnemers was de Woenselse rijschoolhouder C. Beckers. Hij kwam bijna 5 uur later binnen dan winnaar Reinier Paping. Hij finishte buiten de tijd. Ook al liep hij zijn welverdiende kruisje mis, hij redde wel de eer van de vijftig Eindhovense deelnemers, waaronder een aantal bekende wedstrijdrijders.
Beckers was ook een wedstrijdrijder en vertelt: ‘Het was onmenselijk zwaar, maar ik heb geboft. Geen bevroren ledematen, alleen een beetje pijn in de rug. Het was verschrikkelijk, je zag niets meer en wist niet meer waar je zat. Ik heb zelfs een stuk van twaalf kilometer moeten lopen, tot mijn knieën in de sneeuw’. De meest bekende Eindhovense schaatser en wedstrijdrijder Paul van Santvoort, die al een keer 11e en een keer 19e was geworden, haalde het einde niet door een fikse valpartij, net als zijn broers Wim en Harry.
Bron: Regionaal Historisch Centrum Eindhoven.
