Winkels, oorlog, verkeer en stijgende koopkracht hebben allemaal hun stempel gedrukt op het centrum van Eindhoven. In dit veranderlijke landschap vormt de Hooghuisstraat een bijzondere constante. Ontstaan in 1930 als oost-westverbinding, heeft deze straat door de jaren heen veel meegemaakt.
Het begin van de Hooghuisstraat
Eind jaren ’20 verdwenen de grachten van Eindhoven, wat ruimte creëerde voor uitbreiding van het centrum. Dit leidde tot de aanleg van een nieuwe verbinding tussen Keizersgracht en Rechtestraat in 1929. Voor deze doorbraak moest een pand wijken, waarna de aangrenzende huizen de hoekpanden van de nieuwe straat werden. Het witte Hooghuis aan de linkerkant gaf de straat zijn naam, terwijl aan de rechterkant het herenhuis van wethouder J. van Best stond. Beide panden zijn inmiddels verdwenen: het herenhuis maakte in 1931 plaats voor meubelhandel Stultiëns (nu boekhandel De Slegte), terwijl op de plek van het Hooghuis nu juwelier Van de Kerkhof gevestigd is.
Oorlogstijd
Het zuidelijke deel van de straat bleef aanvankelijk onbebouwd en diende als laad- en losplaats. Tijdens de Tweede Wereldoorlog bleek dit een zegen. Na het bombardement van 6 december 1942 konden hier noodwinkels worden gebouwd voor getroffen winkeliers van de Demer. Deze eenvoudige winkeltjes bepaalden tot 1968 het straatbeeld.
Wederopbouw en veranderende plannen
Na de oorlog wilden architecten van Eindhoven een moderne ‘City’ maken. Er kwamen plannen voor een nieuwe oost-westverbinding, waarvoor historische panden zoals villa Fens en het oude stadhuis moesten wijken. Protesten konden niet voorkomen dat deze gebouwen werden gesloopt, maar uiteindelijk ging het plan niet door. In plaats daarvan verscheen in 1968 de toren Het Hooghuis, toen de laatste noodwinkels waren verdwenen.
Vandaag de dag vertelt de Hooghuisstraat zijn geschiedenis door de architectuur. Het deel bij de Rechtestraat toont nog de charme van de jaren ’30 met kleine winkels, terwijl richting Keizersgracht de betonnen kolos uit de jaren ’70 domineert. De straat draagt zo de littekens van plannen die nooit werden gerealiseerd, maar blijft een stille getuige van Eindhovens roerige ontwikkeling.